Go-Giver Rules : ให้เต็มที่ ให้จนชิน ให้จนเป็นนิสัย เดี๋ยวมันก็ดีเอง

ผมเขียนโพสนี้ เพราะมีหลายท่านถามว่า ผมทำ A-Academy แล้วได้อะไร ?

ล่าสุดก็พยายามเปิด Shop ขึ้นมาขาย DVD กิ๊กๆ ก๊อกๆ
ประเภทที่ขายให้ตาย ชีวิตก็ไม่เปลี่ยน ก็ยิ่งงงๆ ว่ามันทำไปทำไม

แม้ทุกวันนี้ผมไม่ต้องทำงานประจำแล้ว
ก็ยังอยากรวย ยังอยากจะมีมากกว่านี้นะครับ
แต่ผมเป็นคนไม่เอาไหนเลยเรื่องการ “ค้าขาย”
บางทีช่องทางมีให้เห็นอยู่ต่อหน้า ก็ไม่อยากทำ

มันให้จนชิน “จนเป็นนิสัย” ไปแล้ว
คิดตังค์ใครไม่ค่อยเป็น ไม่กล้าเรียกร้องอะไร
ผมยังเคยต่อรองลดค่าแรงตัวเองอยู่บ่อยครั้ง เพราะรู้สึกว่า มันมากเกินไป

เช้านี้ผมกลับไปเปิดไฟล์เก่าๆ ไฟล์นึง ที่แนบเป็นรูปมากับโพสนี้แหละครับ

ผมสร้างและเก็บวันไว้ใน Google Drive ตั้งแต่วันที่ 10 เดือน 10 ปี 2010

ชื่อไฟล์ว่า “Go-Giver Rules.doc”
ในนั้นผมเขียนกฎที่สรุปจากหนังสือเล่มหนึ่ง ที่ชื่อว่า The Go-Giver (ชื่อไทย = ยิ่งให้ยิ่งได้)

อ่านทบทวนดูแล้ว ผมรู้เลยว่า ชีวิตที่ผ่านมา ผมได้รับอิทธิพลจากหนังสือเล่มนี้มาก
ในนั้นเขียนว่า…

กฏห้าข้อแห่งความสำเร็จล้นฟ้า

1. กฏแห่งคุณค่า

ค่าที่แท้จริงของตัวคุณ วัดได้โดยการดูว่ามูลค่าของสิ่งที่คุณมอบให้ไปนั้น
สูงกว่าเงินที่คุณได้รับมามากแค่ไหน

2. กฏแห่งค่าตอบแทน

รายได้ของคุณตัดสินโดยดูว่า คุณให้บริการผู้คนจำนวนมากแค่ไหน
และคุณบริการพวกเขาได้ดีเพียงใด

3. กฏแห่งอิทธิพล

คุณจะมีอิทธิพลมากเพียงไร ก็ขึ้นอยู่กับว่าคุณให้ความสำคัญ
แก่ผลประโยชน์ของผู้อื่นก่อนตัวเองมากแค่ไหน

4. กฏแห่งความจริงใจ

สิ่งทรงคุณค่าที่สุดที่คุณจะต้องมอบให้คนอื่นๆ ก็คือตัวคุณเอง

5. กฏแห่งการรับ

กุญแจสู่การให้อย่างมีประสิทธิภาพ คือการเปิดใจกว้างที่จะรับ

ผมว่า ผมน่าจะทำ 4 ข้อแรกได้ดีแล้ว แต่ข้อ 5 นี่แหละที่ยังห่วยอยู่
คือผมไม่ค่อยกล้าจะรับเท่าไร
นั่นก็ทำให้ A-Academy เป็นแบบที่มันเป็นทุกวันนี้แหละครับ

กฎนี้เป็นกฎที่ดีนะครับ (หนังสือเล่มนี้ก็ดีด้วย)
ถ้าผมทำให้สุดทั้ง 5 ข้อ คงสำเร็จล้นฟ้า ตามชื่อกฎได้ไม่ยาก

แต่จากการสังเกตชีวิตจริงๆ ของผม (คนเดียว)
ผมพบว่า มันก็มี “กฎข้อที่ 6” ด้วย นั่นคือ

6. กฎแห่งความไม่สูญเปล่า

แม้คุณเปิดใจที่จะรับได้ไม่ดีนัก
ธรรมชาติก็ก็จะให้คุณได้รับในสิ่งที่คุณสร้างอยู่ดี
ในทางใดก็ทางหนึ่ง ซึ่งคุณอาจจะคิดไม่ถึง
ดังนั้น ไม่ต้องห่วงกฎข้อที่ 5 มากก็ได้

กฎข้อที่ 6 นี่แหละครับ ที่ทำให้ผมยังเลือกที่จะเป็นแบบนี้อยู่
เพราะ A-Academy ก็ให้อะไรกับผมเยอะมากๆๆๆๆๆ
แม้ผมจะไม่ได้เปิดรับอะไรมากมาย ตามกฎข้อที่ 5

1. ผมได้รับความเชื่อถือ เชื่อใจ จากคนจำนวนมาก

ผมขึ้นพูดเวทีไหน หรือไปเจอกับใคร
พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ที่เจอ มักให้เกียรติผมเสมอ
Treat ผมดีมากๆ แม้เราเพิ่งเจอกันครั้งแรก

2. ผมได้รับโอกาสที่ดี แม้ไม่เอา A-Academy ไปหารายได้

ผมมีงานบรรยาย งานที่ปรึกษาให้กับบางองค์กร ที่เป็นองค์กรเพื่อแสวงหากำไร
ดังนั้น ผมจึงรับค่าตัวได้อย่างสบายใจ และมันก็อยู่ในอัตราที่ดีมาก
(แม้จะเคยต่อรองลงบ้าง และเคยวิ่งหนีซองค่าตัวด้วย)
ที่ได้งาน ก็เพราะเค้าเคยเห็นเราใน A-Academy มาก่อน แหละครับ

3. ผมมีผลตอบแทนการลงทุนที่ดี ทั้งๆ ที่ผมก็ไม่ได้ทำอะไรเยอะ

ผมเชื่อเรื่องบุญ และผลของบุญ
หรือท่านใดจะเรียกว่าหลักของ “เหตุและผล” ก็ได้
เมื่อเราไม่ยอมเปิดช่องอะไรที่จะรับบ้างเลย
ผลมันก็หาทางออกมาจนได้

4. ผมได้สัมผัสความรู้สึกอิ่มเอมบ่อยๆ จากคำขอบคุณของหลายๆ ท่าน

มันทำให้ผมเสพติดอารมณ์ที่จะให้… ให้แบบไม่คิดอะไร
ใครที่เคยทำงานกับผม จะรู้ว่าผมเป็นพัดลมที่มีเบอร์เดียว
คือ “เบอร์ 3” นั่นคือไม่ว่างานนั้น จะทำฟรี จะได้ตังค์น้อย จะได้ตังค์มาก
ผมทำงานให้มาตรฐานเดียวกัน คือทำดีที่สุด ภายใต้ข้อจำกัดตอนนั้น
และนั่นก็นำมาซึ่งคำขอบคุณต่างๆ และความรู้สึกอิ่มเอม เป็นวงจรอย่างนี้ไปเรื่อยๆ

และหวังว่ามันจะเป็นต่อไปอีก

ผมเขียนมาทั้งหมด ไม่ใช่เพื่ออวดอ้างตัวเองอะไรนะครับ แต่ที่เขียนก็เพื่อ

1. ท่านที่เข้ามาเรียนรู้ด้วยกันจะได้เข้าใจ A-Academy มากขึ้น และถ้าท่านใดห่วงๆ ผมอยู่ จะได้ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ^-^

2. เผื่อจะเป็นแรงบันดาลใจ ให้กับใครได้บ้าง ขอเป็นอีกทางเลือกนึง ที่ให้แล้ว ไม่ค่อยจะรับกลับเท่าไหร่
แต่ให้ๆ ไปเถอะครับ อย่าไปคิดอะไรมาก มันสุข ตั้งแต่ตอนให้แล้วนะครับ ลองสังเกตใจดีๆ

ผมเคยอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง ที่เขียนประมาณว่า

“เรามีเวลาเท่าๆ กับมหาตมะ คานธี เท่าๆ กับ มหาบุรุษของโลกอีกหลายต่อหลายคน อยู่ที่เราจะใช้เวลานั้นอย่างไร”

ผมอ่านแล้วจุกเลยนะ ว่าแล้วก็กลับมาอัดวิดีโอ ทำ A-Academy ต่อไป